In het kader van de Dag van de Verborgen Armoede een artikel over verborgen armoede.

Zeven jaar geleden werd ik plotseling chronisch ziek. In één klap veranderde mijn leven totaal. Een ongeluk komt nooit alleen, want ik kon niet meer werken en belandde in de bijstand – en dát was nog wel mijn grootste handicap. Leven in armoede is mensonterend en wens ik mijn ergste vijand nog niet toe! Totaal onverwacht kwam er redding.

Het leven met een handicap of chronische ziekte is niet altijd makkelijk. Niet alleen heb je een persoonlijk proces te doorlopen, waarbij je moeten leren leven met je beperking, maar je hebt ook een sociaal proces aan te gaan, waarbij je moet leren omgaan met de vooroordelen vanuit je omgeving. Tot slot heb je ook nog te maken met maatschappelijke en financiële obstakels, want als je een beperking hebt, loop je onherroepelijk aan tegen het Nederlandse beleid van apartheid.

Vandaag hebben de drie patiëntenorganisaties voor mensen met ME/cvs een Ronde tafelgesprek commissie VWS inzake ME. Ik red het niet om erbij te zijn, en heb mijn verhaal daarom hier gedeeld. Dit heb ik geschreven: ...

Door de ME/cvs ben ik niet meer in staat om te werken. Als zzp’er heb ik geen recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering en dus kwam ik in de bijstand terecht. Met een bijstandsuitkering kun je redelijk rondkomen, mits je geen bijkomende kosten hebt. Maar ik heb dus wél bijkomende kosten en daarom kom ik elke maand ongeveer 150 euro tekort.

Al heel lang overweeg ik een eigen blog te beginnen. Maar ik vond dat ik niet genoeg toe te voegen had aan wat alle andere mensen al bloggen. Toch is voor mij nu alsnog de tijd gekomen om te gaan bloggen!