Een tijdje geleden hoorde ik over een sauna waar ze kennelijk niet goed raad weten met transgenders. In de betreffende sauna geldt het beleid dat “vrouwen” een bikini, slipje of topje mogen dragen en “mannen” alleen een handdoek om mogen. Voor het geslacht gaat men in deze sauna uit van het juridische geslacht van de klant. De letter in het paspoort, dus. Navraag leerde dat binders in deze sauna niet zijn toegestaan.

Vele non-binaire transgenders ergeren zich er mateloos aan dat je te pas en te onpas je geslacht moet invullen. Voor degenen die zich geen man of vrouw voelen is dit een onmogelijke vraag om te beantwoorden. Te vergelijken met een vraag als “Wat is je lievelingskleur?” en de enige opties die je kunt aanvinken, zijn “groen” of “oranje”. Maar je lievelingskleur is blauw. Niet fijn!

Steeds vaker kom ik bij gelegenheden waar het gewoon is om aanwezigen te vragen met welke persoonlijke voornaamwoorden ze aangesproken willen worden. Dus of men aangesproken wil worden met hij/hem, hun/hen of zij/haar. Dit gebeurt niet alleen in transkringen, maar ook daarbuiten. Heel bevrijdend voor die grote groep mensen die zich niet herkent in de indeling “mannen” en “vrouwen”! Deze ontwikkeling dwingt me opnieuw na te denken over mijn eigen genderidentiteit.

Het is belangrijk om een gemeenschap te hebben waar je onder gelijkgestemden bent. Waar men je accepteert zoals je bent, waar je aan een half woord genoeg hebt. Kortom, waar je op je plek bent. Voor mij is dat de gemeenschap van transmannen. Alleen daar worden geen (onuitgesproken) aannames gedaan over mijn geslacht, mijn jeugd en/of mijn fysieke voorkomen. Alleen daar kan ik zonder verwachtingen volledig mijzelf zijn.

Op 22 september publiceerde Kennislink een artikel over transgenders en spijt, met de ietwat trendy titel "Spijt van je sexchange". Ik vind het heel goed vind dat er aandacht is voor mensen die niet tevreden zijn over hun genderwisseling. Ook al is het aantal zogenaamde spijtoptanten in Nederland bijzonder klein: ca. 1%, dat maakt het leed van deze mensen niet minder! Helaas vind ik dat Kennislink met dit artikel geen recht doet aan de situatie.

Al heel lang overweeg ik een eigen blog te beginnen. Maar ik vond dat ik niet genoeg toe te voegen had aan wat alle andere mensen al bloggen. Toch is voor mij nu alsnog de tijd gekomen om te gaan bloggen!