Afgelopen zomer was niet alleen warm, maar ook erg rijk aan muggen. In mijn omgeving is een stilstaande sloot, dus ik heb veel last van muggen. Wekenlang heb ik elke nacht opnieuw 10 tot 15 muggen geplet.

Het zoemen van een mug maakt me alert en ik slaap niet voordat ik de boosdoener te pakken heb. Daarom sliep ik die periode onder een klamboe: dan kan ik, ondanks het zoemen van de muggen, tóch slapen in de wetenschap dat ik niet gestoken word. Want dat is het punt: muggen vinden mijn bloed érg lekker en zonder maatregelen steken ze me dus lek. (En dat worden steevast grote, jeukende bulten waar ik dagenlang “plezier” van heb.)

Op een avond aan het einde van het muggenseizoen zat er weer een mug op mijn slaapkamer. Ik lag onder mijn klamboe, maar eerder op die avond was er een mug onderdoor gekropen, dus mijn vertrouwen was toch wat minder... Door het aanhoudende zoemen duurde het die nacht lang voordat ik slaap viel.

Om 3 uur ‘s nachts werd ik opnieuw wakker door het zoemen van een mug. Hij bleef maar rondvliegen op het randje van wat ik kon horen, maar ik kon hem met mijn slaperige hoofd niet vinden. De rest van de nacht heb ik geen oog meer dicht gedaan. Ik dommelde wel steeds even weg, maar werd vervolgens weer wakker door die stomme mug!

Toen het eindelijk ochtend was geworden en ik wakker genoeg was om naar de wc te gaan, bleek de mug met mij mee te gaan. Toen pas begon er iets te dagen… Om mijn vermoeden te controleren liep ik naar mijn woonkamer en luisterde goed. Inderdaad hoorde ik ook hier een mug. Dat verklaarde alles: er wás helemaal geen mug! Het was mijn tinnitus die door de mug van de avond ervoor was getriggerd en het geluid had overgenomen.

Ik had dus de hele nacht wakker gelegen door een niet-bestaande tinnitus-mug! :-(